-Co???- spytała zdziwiona wadera.
Teraz chciałem powiedzieć to co naprawdę mnie dręczy, ale nie mogłem, to było dla mnie zbyt przykre żeby dzielić się tym z kimkolwiek. Nawet z Electrą, dlatego postanowiłem powiedzieć inną prawdę o mnie...
-Yyy... Mówiłem, że mam 2,5 roku co nie?-
-Tak?-spytała jeszcze bardziej zdziwiona.
-Kłamałem.... , jestem nieśmiertelny... i wiecznie młody. Nie wiem ile lat mam tak dokładnie ale duuużoo w każdym razie.
Electra nie była zła, ani smutna, że ją okłamałem, była tylko zdziwiona, bardzo zdziwiona, a prawdziwa tajemnica dalej ściskała mnie za gardło.
Jeśli powiem jej to... Nie wiem co się stanie, w każdym razie zadowolona nie będzie. A tego nie utrzymam długo w tajemnicy przed Electrą, w ogóle nie chce mieć przed Electrą żadnych tajemnic, a zostałą mi jedna...
-Dobra chodźmy, czekają na nas- powiedziała Eelctra wolno idąc, ja szybkim krokiem dołączyłem do niej i zaraz staliśmy koło Arii i Esme. Ja postaram się powiedzieć to mojej partnerce jeszcze w tym tygodniu.
< Electra? Esme? Arii? >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz