Od Zan'a CD Electra

Spojrzałem na Esme, patrzył na mnie niepewnie jakbym miał się zaraz rzucić na niego. On nie rozumiał co to znaczy być demonem, nie wiedziałem co mu powiedzieć. W milczeniu przyjrzałem się mu jego oczy... Były całe białe ale nie przestraszyło mnie to. Nie chciałem go nawet o nic pytać. Było mi smutno z kilku powodów. Ale najbardziej dręczyła mnie moja tajemnica, nie to, że jestem demonem, to wie już każdy w watasze. Miałem jeszcze jedną tajemnicę, o której nie wie nawet moja siostra tylko ja. Zastanawiałem się, czy powiedzieć to mojej partnerce. Nie wiedziałem jak Electra to przyjmie, więc postanowiłem poczekać. I tak długo już to ukrywałem. Stanowczo za długo...
-Electra, przepraszam za ten atak...-powiedziałem nie pewnie.
-Wiem, że to nie twoja wina-powiedziała.
Myślałem o swoim dzieciństwie, o wszystkich chwilach cierpienia przez tego cholernego demona... A do tego Moon będzie musiała użerać się z tym samym... Trudno, trzeba akceptować swój los, nawet taki kiepski jak mój.
-Wracajmy już, jest ciemno-powiedziałem.
-Masz rację, chodźmy- powiedział Esme.
Gdy nagle z tyłu rzuciła się na nas Ariisaka. Wszyscy runęliśmy na ziemię. Ja od razu wstałem z groźnym warczeniem.
-Co ty do Cholery wyrabiasz?!?- krzyknąłem uniesiony.
-Przepraszam, usłyszałam coś strasznego, myślałam, że coś się stało- powiedziała lekko przerażona ,moim wrzaskiem wadera.
Odsunąłem się jakieś dwa metry i zacząłem głęboko oddychać powtarzając:
-Spokojnie, spokojnie, spokojnie-
Arii patrzyła na mnie jak na chorego umysłowo, ja podszedłem już uspokojony, teraz wszyscy przyglądali mi się ze zdziwieniem...